(στη μάνα μου)
το μωρό μου
τα βράδια
κελαηδά σαν
πουλί
γαντζώνεται
σ' ένα αόρατο χέρι
κι αιωρείται
με τα μάτια κλειστά
εγώ νανουρίζω
σαν καρακάξα
και κρέμομαι
απ' την κούνια της δειλά
μα όταν αυτή
μου χαμογελά
γράφω ένα
νερόβραστο ποιήμα
και ντύνομαι
Θεός
No comments:
Post a Comment